آرزوها

تصور کنید داخل هواپیما هستید و هوا هم تاریک شده, بنابراین از پنجره چیزی رو نمی‌تونید ببینید.

تعداد مسافران کم هستند و ردیفی که شما نشستید دو صندلی خالی داره.

هشت ساعت باید در این هواپیما بسر برید. شما دسته های صندلی رو بالا می‌دید و تقریبا دراز می‌کشید.

هندزفری رو در گوشتون قرار می‌دید و مشغول گوش دادن به موسیقی که تازه دانلود کردید می‌شید.

سفری رو در پیش رو دارید که چند سال در آرزوش بودید. اکنون آرزویی برآورده شده.

این آرزو مربوط به سفر من به مالزی بود. حالا هر وقت اون موسیقی رو گوش میدم لحظات داخل هواپیما برام تداعی میشه و حس خوبی پیدا میکنم.

سفر به روسیه هم همینجوری بود ولی آرزوم زودتر برآورده شد. وقتی برای سفر روسیه ثبت نام کردم مردادماه و فصل مناسب برای رفتن به روسیه بود.

پاسپورتم رو برای تمدید اعتبار به دفاتر خدمات الکترونیکی داده بودم و قرار بود یک هفته ای آماده بشه ولی پاسم نیومد و من مرتب پیگیر بودم و دیگه مهلت سفر روسیه به پایان رسید.

من از اون سفر جا موندم و با مراجعه حضوری به دفتر گذرنامه, خلاصه پاسم به دستم رسید و من از اینکه نتونسته بودم روسیه برم خیلی ناراحت بودم.

ولی چند روز بعد وزارت علوم اعلام کرد برای پاییز و زمستان, تورهای مخصوص دانشگاهیان رو اجرا میکنه که مالزی در اون لیست بود.

من شاد و خوشحال برای آذرماه مالزی رو ثبت نام کردم و آرزوم محقق شد و سال بعد, قبل از جام جهانی به روسیه رفتم.

در اینجا مطلبی رو میخوام در ارتباط با آرزوها بگم و اون اینه که تعداد آرزوهای برآورده شده هر کدوم از ما با هم فرق داره.

بعضیها زود به آرزوشون می‌رسند و تا بخودشون میان می‌بینند چقدر به اون چیزایی که در بچگی و نوجوانی می‌خواستند رسیدند.

بعضیها بالعکس چقدر راه دارند تا اون آرزو براشون حقیقت پیدا کنه.

شاید بعضی وقتها از اینکه آرزومون برآورده شده باشه ناراحت باشیم و بگیم ای کاش اینجوری نشده بود و شاید هم بالعکس, این آرزو بذر آرزوی دیگه ای رو در دلمون بکاره. نظر شما چیه؟